Ronde 1

Ik weet niet wat ik van mijn man moet denken. Ik weet dat hij ergens zwerft tussen ‘ooit’ en ‘ja’, maar waar precies weet ik niet, hijzelf ook niet denk ik. Ik praat er niet meer over, hij kan zelf ook wel een beetje rekenen en weet dat wanneer ik vruchtbaar ben.
 Maar ergens hoor ik een klein stemmetje zeggen dat ik hem erop moet attenderen. Maar wanneer ik dat doe wordt het weer zo verplicht terwijl mijn wens was om het gewoon spontaan te laten gebeuren.

Dat is wat hij nu ook doet, spontaan, niet rekening houdend met vruchtbare dagen. *zucht* wat doe ik nou toch moeilijk. Ik zou gewoon de bevestiging hiervan willen horen maar ik weet dat ik die niet kan krijgen.
Ook ben ik bang dat hij terug krabbelt wanneer het hoge woord eruit moet, dat het te officieel is.  Als  het eruit is kan hij niet meer terug.

Ik ben er weer teveel mee bezig…ik denk dat hij het daarom ook niet echt wilt zeggen…
Waarom ben ik zo’n  control freak? Het is zwart of het is wit. Ik wil niet in dat grijze gebied zitten.

Feit is dat er deze maand een hele goede kans bestaat, zo n kans dat ik het voor mezelf een officiële ronde mag noemen.  Ik verwacht zeer binnenkort mijn eisprong maar heb deze (denk ik) nog niet gehad. Over een paar daagjes merk ik dat ik hem wel of niet heb gehad. Spannend allemaal natuurlijk!

Ik probeer er niet te veel aan te denken, maar dat vind ik wel heel moeilijk. Ik heb altijd het gevoel gehad dat de tweede veel gemakkelijker zou zijn, spontaan, sneller…maar ik weet het niet. Alleen de tijd zal het leren.

Geduld hebben.